[:el]1/4/2016

Μάξιμουμ χρόνο ζωής 24 μήνες, δίνουν στα προβληματικά μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια, τραπεζίτες και εκπρόσωποι συμβουλευτικών οίκων που ασχολούνται με τις αναδιαρθρώσεις δανείων.

Όπως επισημαίνουν τραπεζίτες και εκπρόσωποι συμβουλευτικών οίκων, ο μέγιστος χρόνος ζωής 24 μήνες στα προβληματικά μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια είναι δύο έτη το πολύ. Εφόσον ο χρόνος αυτός παρέλθει, τότε επιχειρήσεις με μεγάλα ανοίγματα που όμως είναι βιώσιμες και ανήκουν σε κλάδους αιχμής για την Οικονομία μας, θα πεθάνουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προοπτική της ανάκαμψης.

Η ενεργητική διαχείριση των “κόκκινων” επιχειρηματικών δανείων θα απαιτήσει αναχρηματοδοτήσεις από πλευράς τραπεζών, οι οποίες περιλαμβάνουν “κουρέματα” οφειλών, μειώσεις επιτοκίων, “χάρισμα” των τόκων 2 – 3 ετών, περίοδο χάριτος 3 – 4 ετών μέχρι να επανέλθει το cash flow της εταιρίας κ.λπ. και μέχρι στιγμής δε φαίνεται να υπάρχει κανένα «σχέδιο δράσης».

Σήμερα, στα μεγάλα κοινοπρακτικά δάνεια δραστηριοποιούνται τέσσερις συστημικές τράπεζες όταν παλαιότερα οι συμμετέχουσες τράπεζες ήταν 33. Και δεν είναι λίγα τα παραδείγματα μεγάλων εταιρικών δανείων που μπλόκαραν την τελευταία στιγμή και ενώ είχαν συμφωνήσει οι 32, επειδή διαφωνούσε η 33η τράπεζα που είχε και την μικρότερη απαίτηση.

Στο πιο πρόσφατο παρελθόν, που όμως και πάλι ο δρόμος της αναδιάρθρωσης ήταν δύσκολος, βρίσκεται η περίπτωση των ιχθυοκαλλιεργειών. Ένας εξαγωγικός κλάδος όπου η Ελλάδα είχε κάποτε την πρωτιά σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και ο οποίος απέφερε στην Οικονομία περί τα 700 εκατ. ευρώ, σώθηκε στο “και 1΄”, αφού χρειάστηκαν τρία ολόκληρα χρόνια συζητήσεων για την αναδιάρθρωση των χρεών του.

Σήμερα, οι τράπεζες έχουν αντιληφθεί την ανάγκη να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, αλλά χωρίς ένα σχέδιο δράσης που θα περιλαμβάνει και τους μετόχους, την Πολιτεία και τις εποπτικές αρχές, αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει.

Και οι τέσσερις πλευρές με τη βοήθεια ενός ανεξάρτητου συμβούλου που θα κρίνει αν μία επιχείρηση είναι βιώσιμη και τι χρειάζεται για να παραμείνει βιώσιμη, θα πρέπει να συνεργαστούν. Η συνεργασία αυτή, όμως, απαιτεί ένα πλαίσιο κανόνων όπως έγινε σε άλλες χώρες. Εκεί, υπήρξε ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα δράσης και συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο που έδινε ηγετικό ρόλο σε έναν εκ των κοινών πιστωτών και προέβλεπε τις κινήσεις για την αναδιάρθρωση του δανείου.

Στην ελληνική πραγματικότητα θα πρέπει να καταστρωθεί ένα πλαίσιο κινήσεων για τις αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών δανείων, με μεγάλη προσοχή και διαφάνεια. Μάλιστα, για να είναι απόλυτα “κατοχυρωμένο”, το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις επιχειρήσεις που έχουν φανεί συνεπείς στην αποπληρωμή των δανείων τους και χάνουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα έναντι των εταιριών που τυγχάνουν αναδιάρθρωσης των χρεών τους.

Σημειώνεται ότι οι αναδιαρθρώσεις “κόκκινων” επιχειρηματικών δανείων θα γίνουν σε τέσσερα βήματα:

α) αρχικά θα πρέπει να κριθεί η βιωσιμότητα της εταιρίας μέσω της κατάρτισης ενός business plan που θα προβλέπει και τα ενδεικνυόμενα μέτρα βιωσιμότητας,

β) στη συνέχεια να αποφασιστεί ο τρόπος ρύθμισης του δανεισμού,

γ) αυτός να εγκριθεί από τις τράπεζες, και

δ) ένας “τοποτηρητής” από την πλευρά των τραπεζών να επιβλέπει ότι το business plan που συμφωνήθηκε θα τηρείται απαρέγκλιτα τουλάχιστον για τα επόμενα 2 – 3 χρόνια. Σημειώνεται ότι ο ορίζοντας των business plan είναι μεγαλύτερος από το διάστημα αυτό. Ωστόσο, η τριετία συμπίπτει με τους στόχους που έχει θέσει ο SSM στις τράπεζες, μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, για την κατ΄ έτος μείωση των “κόκκινων” δανείων σε βάθος τριετίας.[:]